Het is Ghostbusters-dag! Wat is een beter moment om een van de meest blijvende beelden van de film van dichtbij te bekijken - het beroemde No-Ghost-logo - en dit bescheiden maar enorm invloedrijke juweel van filmdesign te groeten.
Het woord 'iconisch' wordt waarschijnlijk wat vrijer rondgestrooid dan het zou moeten zijn. Maar het lijdt geen twijfel dat de Ghostbusters logo is echt een icoon in de geschiedenis van filmgraphics. Van het gebruik in de film uit 1984 zelf tot zijn enorme populariteit op t-shirts en talloze andere artikelen sindsdien, het No-Ghost-logo is stevig verankerd in ons populaire culturele erfgoed.
Zelfs afzonderlijk bekeken, met de filmtitel nergens in zicht, is dit klassieke insigne, met zijn cartoongeest erachter gevangen maar reikend door een gewaagd rood 'nee'-teken, onmiddellijk herkenbaar. Deze eenvoudige afbeelding roept alle dingen op Ghostbusters – klassieke momenten uit de film, de meest pakkende themamelodieën en een aantal zeer suggestieve jeugdherinneringen voor kinderen uit de jaren 1980 zoals ik.
De magie van het No-Ghost-teken zit in de toon die het zet. We weten allemaal dat de geesten die de inwoners van New York terroriseren in Ghostbusters zijn soms ronduit angstaanjagend. Maar dit wordt briljant gecompenseerd door de behendige humor en speelsheid van de film. En dit komische element komt perfect tot uiting in het logo. De geest (gezien de naam Mooglie tijdens het maken van de film) heeft een ondeugende in plaats van openlijk dreigende blik. Dit leuke maar niet overdreven schattige figuur, met de sterke grafische impact van de rode cirkel en de schuine streep van het 'nee'-symbool, zorgt voor een speels en zeer gedenkwaardig ontwerp.
Waar het allemaal begon
De oorsprong van het logo is terug te voeren op een script voor een vroege manifestatie van het Ghostbusters-idee van de maker Dan Aykroyd, bekend als Ghost Smashers. Dit is waar het concept van een geest in een 'nee'-teken voor het eerst verscheen.
Dit idee werd ontwikkeld tot zijn definitieve vorm voor de 1984 Ghostbusters film van Michael C Gross, een grafisch ontwerper en een van de geassocieerde producenten van de film. Met extra input van Brent Boates, een kunstenaar die aan visuele concepten voor de film werkte, werd het legendarische logo geboren.
Vreemd genoeg, terwijl het hoofdlogo dat in de film wordt gebruikt, een diagonale lijn heeft die van rechtsboven naar linksonder loopt, is er een andere versie waarin de lijn de tegenovergestelde kant op loopt. Dit komt doordat in het internationale 'nee'-symbool (officieel het algemene verbodsbord genoemd) de rode balk in plaats daarvan van linksboven naar rechtsonder loopt. Deze vorm van het logo werd vooral gebruikt in Europa, waar het gebruik van het 'nee'-teken in het dagelijks leven meer vertrouwd is.
alternatieve versies
Zelfs voor wat we kennen als de definitieve versie van het logo, zijn er twee kleine variaties op, met subtiele ontwerpverschillen. Eén, waarin Mooglie's hand soepeler gebogen is, is voor het eerst duidelijk zichtbaar in de scène waar de Ecto-1 stopt buiten het Sedgewick Hotel in het originele 1984 Ghostbusters.
Een meer bekende versie van het logo, waar Mooglie's handen een iets andere vorm aannemen, is te zien op de Ecto-1 aan het begin van Ghostbusters II en in Ghostbusters: Afterlife en is aangenomen als het hoofdlogo dat wordt gebruikt op al het officiële Ghostbusters-marketingmateriaal en -merchandise.
Deze overwegingen waren cruciaal bij het maken van my Deurtransfer- en stickerkits mod voor de Hero Collector 1:8 Ecto-1-model. Het belangrijkste doel was om de schaal te corrigeren (de geleverde waren te groot) en een hoogwaardigere afwerking te bieden. Maar ik streefde ook naar maximale authenticiteit en omdat er geen goed of fout antwoord is op de vraag welke van de twee varianten op het model moet worden toegepast, heb ik beide aangeboden. (Mijn persoonlijke voorkeur gaat ongetwijfeld uit naar de Sedgewick Hotel-versie, die me meevoert naar dat spannende eerste moment waarop ik de Ecto-1 in actie zie.)
Tussen twee werelden
Een ding dat het gebruik van het No-Ghost-logo speciaal maakt, is dat het zowel binnen de interne wereld van de Ghostbusters-film zelf bestaat (als het bedrijfslogo voor de spookvangende onderneming) als daarbuiten als het logo dat de film in het echt vertegenwoordigt. wereld. Fans van obscure trivia zijn misschien geïnteresseerd om te weten dat dit het logo van de film tot een 'diagetisch' element maakt - wat betekent dat het deel uitmaakt van het fictieve verhaal zelf.
Deze nieuwsgierigheid gaat verloren in de keuze van het logo voor de Ghostbusters II film. Dit ontwerp, met een lachende Mooglie die twee vingers opsteekt om een vervolg aan te geven, zou niet bestaan in de Ghostbusters-wereld zelf en verliest zo zijn diagetische kwaliteit. Het was voor velen een verademing om het originele logo hersteld te zien toen Ghostbusters: Afterlife werd zo'n drie decennia later uitgebracht.
Het klassieke No-Ghost-logo is stevig verankerd als een essentieel stuk filmgeschiedenis. Van zijn blijvende connectie met degenen onder ons die van Ghostbusters houden tot zijn belangrijke rol in de visuele beelden in scènes van de film, het heeft een opmerkelijke erfenis.
Nergens komt het logo sterker naar voren dan in de branding van het allerbelangrijkste werkvoertuig van de Ghostbusters, de Ectomobile. Dit maakt de Deurtransfer- en stickerkits Ik heb voor de Hero Collector Ecto-1 zo'n belangrijke mod voor mij gemaakt. Als je dit model bouwt, hoop ik dat je geniet van de verbeterde kwaliteit en het realisme die deze toevoeging met zich meebrengt - een passend eerbetoon aan het 'No-Ghost'-teken, een cool en geliefd stukje filmiconografie.
Het is Ghostbusters-dag! Wat is een beter moment om een van de meest blijvende beelden van de film van dichtbij te bekijken - het beroemde No-Ghost-logo - en dit bescheiden maar enorm invloedrijke juweel van filmdesign te groeten.
Het woord 'iconisch' wordt waarschijnlijk wat vrijer rondgestrooid dan het zou moeten zijn. Maar het lijdt geen twijfel dat de Ghostbusters logo is echt een icoon in de geschiedenis van filmgraphics. Van het gebruik in de film uit 1984 zelf tot zijn enorme populariteit op t-shirts en talloze andere artikelen sindsdien, het No-Ghost-logo is stevig verankerd in ons populaire culturele erfgoed.
Zelfs afzonderlijk bekeken, met de filmtitel nergens in zicht, is dit klassieke insigne, met zijn cartoongeest erachter gevangen maar reikend door een gewaagd rood 'nee'-teken, onmiddellijk herkenbaar. Deze eenvoudige afbeelding roept alle dingen op Ghostbusters – klassieke momenten uit de film, de meest pakkende themamelodieën en een aantal zeer suggestieve jeugdherinneringen voor kinderen uit de jaren 1980 zoals ik.
De magie van het No-Ghost-teken zit in de toon die het zet. We weten allemaal dat de geesten die de inwoners van New York terroriseren in Ghostbusters zijn soms ronduit angstaanjagend. Maar dit wordt briljant gecompenseerd door de behendige humor en speelsheid van de film. En dit komische element komt perfect tot uiting in het logo. De geest (gezien de naam Mooglie tijdens het maken van de film) heeft een ondeugende in plaats van openlijk dreigende blik. Dit leuke maar niet overdreven schattige figuur, met de sterke grafische impact van de rode cirkel en de schuine streep van het 'nee'-symbool, zorgt voor een speels en zeer gedenkwaardig ontwerp.
Waar het allemaal begon
De oorsprong van het logo is terug te voeren op een script voor een vroege manifestatie van het Ghostbusters-idee van de maker Dan Aykroyd, bekend als Ghost Smashers. Dit is waar het concept van een geest in een 'nee'-teken voor het eerst verscheen.
Dit idee werd ontwikkeld tot zijn definitieve vorm voor de 1984 Ghostbusters film van Michael C Gross, een grafisch ontwerper en een van de geassocieerde producenten van de film. Met extra input van Brent Boates, een kunstenaar die aan visuele concepten voor de film werkte, werd het legendarische logo geboren.
Vreemd genoeg, terwijl het hoofdlogo dat in de film wordt gebruikt, een diagonale lijn heeft die van rechtsboven naar linksonder loopt, is er een andere versie waarin de lijn de tegenovergestelde kant op loopt. Dit komt doordat in het internationale 'nee'-symbool (officieel het algemene verbodsbord genoemd) de rode balk in plaats daarvan van linksboven naar rechtsonder loopt. Deze vorm van het logo werd vooral gebruikt in Europa, waar het gebruik van het 'nee'-teken in het dagelijks leven meer vertrouwd is.
alternatieve versies
Zelfs voor wat we kennen als de definitieve versie van het logo, zijn er twee kleine variaties op, met subtiele ontwerpverschillen. Eén, waarin Mooglie's hand soepeler gebogen is, is voor het eerst duidelijk zichtbaar in de scène waar de Ecto-1 stopt buiten het Sedgewick Hotel in het originele 1984 Ghostbusters.
Een meer bekende versie van het logo, waar Mooglie's handen een iets andere vorm aannemen, is te zien op de Ecto-1 aan het begin van Ghostbusters II en in Ghostbusters: Afterlife en is aangenomen als het hoofdlogo dat wordt gebruikt op al het officiële Ghostbusters-marketingmateriaal en -merchandise.
Deze overwegingen waren cruciaal bij het maken van my Deurtransfer- en stickerkits mod voor de Hero Collector 1:8 Ecto-1-model. Het belangrijkste doel was om de schaal te corrigeren (de geleverde waren te groot) en een hoogwaardigere afwerking te bieden. Maar ik streefde ook naar maximale authenticiteit en omdat er geen goed of fout antwoord is op de vraag welke van de twee varianten op het model moet worden toegepast, heb ik beide aangeboden. (Mijn persoonlijke voorkeur gaat ongetwijfeld uit naar de Sedgewick Hotel-versie, die me meevoert naar dat spannende eerste moment waarop ik de Ecto-1 in actie zie.)
Tussen twee werelden
Een ding dat het gebruik van het No-Ghost-logo speciaal maakt, is dat het zowel binnen de interne wereld van de Ghostbusters-film zelf bestaat (als het bedrijfslogo voor de spookvangende onderneming) als daarbuiten als het logo dat de film in het echt vertegenwoordigt. wereld. Fans van obscure trivia zijn misschien geïnteresseerd om te weten dat dit het logo van de film tot een 'diagetisch' element maakt - wat betekent dat het deel uitmaakt van het fictieve verhaal zelf.
Deze nieuwsgierigheid gaat verloren in de keuze van het logo voor de Ghostbusters II film. Dit ontwerp, met een lachende Mooglie die twee vingers opsteekt om een vervolg aan te geven, zou niet bestaan in de Ghostbusters-wereld zelf en verliest zo zijn diagetische kwaliteit. Het was voor velen een verademing om het originele logo hersteld te zien toen Ghostbusters: Afterlife werd zo'n drie decennia later uitgebracht.
Het klassieke No-Ghost-logo is stevig verankerd als een essentieel stuk filmgeschiedenis. Van zijn blijvende connectie met degenen onder ons die van Ghostbusters houden tot zijn belangrijke rol in de visuele beelden in scènes van de film, het heeft een opmerkelijke erfenis.
Nergens komt het logo sterker naar voren dan in de branding van het allerbelangrijkste werkvoertuig van de Ghostbusters, de Ectomobile. Dit maakt de Deurtransfer- en stickerkits Ik heb voor de Hero Collector Ecto-1 zo'n belangrijke mod voor mij gemaakt. Als je dit model bouwt, hoop ik dat je geniet van de verbeterde kwaliteit en het realisme die deze toevoeging met zich meebrengt - een passend eerbetoon aan het 'No-Ghost'-teken, een cool en geliefd stukje filmiconografie.
1 Reactie op Het vastleggen van de geest van Ghostbusters - het verhaal achter het No-Ghost-logo
Laat een reactie achter Annuleren antwoord
U moet ingelogd een reactie plaatsen.
Helemaal mee eens Maik. Je stickerkits maken onze modellen zeker veel realistischer, vergeleken met degene die in de EM-versies worden gebruikt. Door je mods te installeren, lijken onze auto's zeker meer op de versies in de film. Zal zeker meer mods kopen voor mijn ecomobiel.